niente paura

chi non ha mai avuto paura della pioggia? al contrario, chi era super contento dell'acqua incessante?
la risposta è facile facile: è verde, indipendente e un pocchettino invadente.
nella foto il posto dove vorrei seminare la polenta. e li accanto le zucchine, i meloni... mi manca un pò il coraggio.
la terra è ancora intrisa, ci vorrà del tempo per poterla lavorare.
ma se non tolgo l'erba, non si asciuga. allora, un pezzo al giorno, sfidando mal di schiena.
diciamo che è ancora presto per il mais...

wie was nooit verveeld door de aanhoudende regen, integendeel, hoe meer hoe beter?
het antwoord is simpel: groen, zelfstandig en ietsje woekerend.
hier op de foto zie je het stuk waar ik mais zou willen zaaien, en courgetten, en meloenen. de moed zakt zowat in mijn schoenen.
de grond is nog doornat, zwaar, lastig te bewerken, maar als ik het gras niet weghaal zal er niet veel kunnen drogen.
dus, elke dag een stukje.
laat ons maar zeggen dat het nog wat vroeg op het seizoen is om mais te zaaien...