eppur si muove

incredibile ma vero: se non l'avessi visto e fotografato io, non ci avrei creduto: aglio e piselli spuntano dalla terra. e anche qualche cipollina si fa vedere. un forza naturale li fa germogliare, nascere, crescere, è bellissimo. la natura mi stupisce sempre.
poi possiamo ancora raccogliere tanti bei cavolfiori tardivi, -"i ven en primavera", mi aveva detto chi me le aveva vendute-. e sono venuti in primavera, anche se le temperature sono ancora decisamente invernali.
però, dai, qualcosa si muove, possiamo avere ancora un pò di speranza.

als ik het niet zelf had gezien zou ik het niet kunnen geloven: look, erwtjes en ajuintjes steken hun kop boven de grond. een geweldige natuurlijke kracht laat ze kiemen, groeien, mooi. ik sta nog altijd vesteld van de natuur. ook de late lente-bloemkolen geven ons nog te eten, ook al liggen de temperaturen nog duidelijk in de winter-categorie. maar ja, er is iets op gang, hopelijk.

(e le patate annegate? farò un post tutto loro, troppo triste la storia per inquinare questi momenti di gioia primaverile)
(over de verzopen patatjes zal ik een aperte post schrijven, dat verhaal is te triestig om mijn lente-euforie te verknoeien)